In 1977 is de bouw gestart van de Realiteit in Almere. Zeventien winnaars mochten hun droomwoning bouwen en deze weer na vijf jaar af laten breken. De prijzen bestonden uit percelen van ca. 20x20 meter. Wegens succes staan de woningen nog steeds in het wijkje.
Door hun opzet boden de prijsvragen gelegenheid tot de meest vrije ontwerpen, temeer daar de bouwvoorschriften niet nageleefd hoefden te worden. Begrippen als demontabel, verplaatsbaar, beperkte levensduur stonden centraal. Het buiten werking stellen van de bouwvoorschriften betekende dat de gehonoreerde bouwwerken als tijdelijk moesten worden aangemerkt. De inzenders wisten bij voorbaat, dat de normale financieringsbron, nl. De hypotheek, vanwege het tijdelijke karakter niet beschikbaar was. Traditionele ontwerpprincipes, nodig om voldoende marktwaarde te waarborgen, behoefden dan ook geen uitgangspunt te zijn bij het ontwerpen. Dat maakte het aanboren van andere dan normale financieringsbronnen noodzakelijk zoals subsidiering, sponsoring door bedrijven.…
In 1977 is de bouw gestart van de Realiteit in Almere. Zeventien winnaars mochten hun droomwoning bouwen en deze weer na vijf jaar af laten breken. De prijzen bestonden uit percelen van ca. 20x20 meter. Wegens succes staan de woningen nog steeds in het wijkje.
Door hun opzet boden de prijsvragen gelegenheid tot de meest vrije ontwerpen, temeer daar de bouwvoorschriften niet nageleefd hoefden te worden. Begrippen als demontabel, verplaatsbaar, beperkte levensduur stonden centraal. Het buiten werking stellen van de bouwvoorschriften betekende dat de gehonoreerde bouwwerken als tijdelijk moesten worden aangemerkt. De inzenders wisten bij voorbaat, dat de normale financieringsbron, nl. De hypotheek, vanwege het tijdelijke karakter niet beschikbaar was. Traditionele ontwerpprincipes, nodig om voldoende marktwaarde te waarborgen, behoefden dan ook geen uitgangspunt te zijn bij het ontwerpen. Dat maakte het aanboren van andere dan normale financieringsbronnen noodzakelijk zoals subsidiering, sponsoring door bedrijven.
De jury bestond uit: Pi de Bruyn, architect; Alle Hosper, landschapsarchitect; Jon Kristinson, architect en bouwtechnicus; Bruno Ninaber van Eyben, industrieel ontwerper; Jeanne Roos, journaliste; Luce van Rooij, galeriehoudster en Moshé Zwarts, architect en voorzitter van de jury. Zij beoordeelden de inzendingen volgens de criteria: vindingrijkheid, uitvoerbaarheid, constructie, materiaalgebruik, vormgeving, woonvorm en energiehuishouding. De winnaars kregen van de Rijksdienst IJsselmeerpolders, in samenwerking met de gemeente Almere, bouwgrond ter beschikking op het terrein “De Fantasie II, later “De Realiteit” genoemd. Comité van aanbeveling: H. d’ Ancona, G.P.H. Brox, C.L. de Cloe, D.H. Frieling, A.W.A. Joosen, W. Klootwijk, H. Lammers, B. Premsela, L.C. Rőling.