De verbeelding van het onvoorstelbare. Een ode aan wat we verliezen, en wat blijft.
Hoe leef je verder terwijl de dood met je meeloopt? In Heartbeats reconstrueert theatermaker Nastaran Razawi Khorasani de dagelijkse werkelijkheid van een leeftijdgenoot die ongeneeslijk ziek is. Twee jonge moeders, één in volle vaart op het leven, de ander in dezelfde vaart richting afscheid. Wat laat je achter, wat houdt je vast, en kun je nog verlangen terwijl de zandloper hoorbaar tikt?
Het decor ademt, het licht pulseert, de muziek volgt een eigen hartslag; in een steeds verschuivende ruimte ontstaat een wereld voorbij de laatste adem.
“Nu ik zelf kinderen heb, voel ik hoe kwetsbaar alles is. Mijn angst voor de dood groeit mee. Hoe leef je dán? Zo kwam ik bij háár uit.” – Nastaran
