In deze muzikale en poëtische voorstelling laat Sylva, de natuurlijke kracht achter onze bossen, een ontluikende boom groeien. Eerst ligt Hij roerloos op een bedje van mos. Zijn vingers worden gewekt door Sylva’s woorden en liedjes. DIt zijn de allereerste tekenen van een dans in wording. Langzaam en ononderbroken gaat het door totdat Hij kan opstaan, groot en majestueus, zwaaiend op de duizend takken van zijn lichaam.
ACTA zet in Le chant de l’arbe (Het lied van de bomen) de boom centraal. Hiermee willen ze laten zien hoe essentieel bomen voor ons zijn. De dialoog tussen Sylva en de jonge boom wordt vormgegeven als een nieuwe taal van beelden en klanken. Tussen deze zang en dans ontstaat een heel poëtisch en choreografisch ecosysteem
