Orpheus, volgens de oude mythen een zoon van muze Calliope, belichaamt de macht van schoonheid en de kracht van muziek. Dit resulteerde in een lyrische en meeslepende compositie, die niet zozeer het Orpheusverhaal letterlijk volgt, maar een ode is aan Orpheus’ kunst. In lijn daarmee klinken delen uit Wagners fameuze muziekdrama Tristan und Isolde, waarin Isolde in het extatische slot, de “Liefdesdood”, in muziek lijkt op te gaan.
Bovendien kan het publiek luisteren naar het curieuze melodrama “Das Eleusische Fest” van Wagneradept Max von Schillings. De tekst van Schiller is een ode aan Ceres, die als godin van de landbouw het fundament vormt van de beschaving. Natuurlijk komen dan ook Apollo en de muzen langs.
